Sklepik

“No i skończyło się rumakowanie!” - jak powiada Osioł ze “Shreka” (a film ten to oddzielna żydowska historia, o której kiedyś na pewno będzie na Bobe Majse). W wersji blogowej powinnam raczej napisać: “aniołkowanie” (nawiązujące do tego posta i tego posta) oraz “chanukowanie” (tym razem tutaj).

Nadeszły zwykłe, styczniowe dni... W dodatku kolejne święto wypada w niedzielę, a więc nie przysługuje rekompensata w postaci innego dnia wolnego. “Ech!” - westchną niektórzy. “Dno i wodorosty” - burkną inni.

Ja też nie mam najlepszych wieści, chociaż - jak mawiał Tewje Mleczarz - z drugiej strony... Wybaczcie, ostatnio cytaty i parafrazy mnie prześladują, ale już przechodzę do sedna, czyli maila od Andrzeja.

“Głupcy, prostacy, żydożercy to nie tylko "bohaterowie" blogów, filmów, opowieści, czyli tego co jest, lub było, gdzieś tam daleko. Wczoraj kupowałem piwko w małym sklepie w centrum. Gość zawsze wydawał się miły, choć już wcześniej pomstował na Skarbówkę, ZUS, rząd... Ale to normalne i w sumie uzasadnione. Za to wczoraj na moją uwagę, że ma fajne ceny, choć sklepik nieduży, zrobił gest potrząsania pejsami i że wiadomo kto rządzi, i że gaz drogi, i służba zdrowia pada. A ja zamiast coś mu do rozumu ostro, to powiedziałem - tak, tak... Z lekceważeniem w głosie co prawda, ale to za mało. I wyszedłem. W każdym razie zakupów już tam nie zrobię. Ale chodzi o sam namacalny fakt istnienia takich gości. I jest mi wstyd przed sobą, że nic nie powiedziałem. Coś mi się zdaje, że przy pogromie zaszyłbym się gdzieś ze strachu.”

Andrzej napisał także: “Sklep monopolowy Bielsko-Biała, ul. Cechowa, naprzeciw Greenway'a. Może ktoś z czytelników jest z Bielska i też zechce tam nie kupować.”

Po grudniu przychodzi styczeń i zawsze robi się... tak jakoś szaro.