Cynamonowe podziękowania

Dzisiejszym postem chcę podziękować wszystkim, którzy odwiedzają to miejsce: Drogim Imiennym i Anonimom. Niedawno założony licznik z każdym dniem pokazuje większą liczbę Gości, statystyki od początku istnienia bloga są jeszcze bardziej optymistyczne. Magodzie, Olfie i Rafowi dodatkowo dziękuję za serdeczne i wspierające komentarze, od których ciepło się robi na sercu.

Chcę się z Wami - Drodzy Goście - podzielić prościutkim przepisem na rozgrzewającą herbatę - ponoć według tradycyjnej receptury chasydzkiej. Nawet tak drobna sprawa ma swoją historię, a było to tak...

W Krakowie herbaciarni dostatek, ale tylko jedną odwiedzamy (ja i Piotr) regularnie. Lubimy ją za lokalizację (żydowski Kazimierz, w sąsiedztwie Synagogi Starej), zapachy (aromaty herbat z całego świata przemieszane ze słodkim dymem sziszy), muzykę (piękną i spokojną), ciastko zwane "Marlenką" (niebo w gębie) i obsługę, która na dźwięk dzwoneczka wyłania się jak Dżinn z butelki, a potem z dobrotliwym uśmiechem na twarzy spełnia każde (choćby dziesiąte) życzenie. Ja dodatkowo mam słabość do miejsca, które nazwałam "bimą". Drewniany podest wyłożony dywanami, oddzielony od reszty lokalu niską barierką, nad nim coś w rodzaju baldachimu na modłę wschodnią, z lampą-kadzielnicą nad niskim stoliczkiem. Wystarczy zdjąć buty, wejść po dwóch schodkach i... zapaść się w liczne miękkie poduchy w oczekiwaniu na Dżinna.

Od razu może wyjaśnię, czym bima jest naprawdę. W synagodze ortodoksyjnej to podwyższenie z pulpitem w centralnej części sali modlitewnej, z którego odczytuje się Torę. W herbaciarni na "mojej bimie" lubię czytać książki. Po prostu.

Z bogatej karty herbat Piotr wybiera białe lub zielone, ja do niedawna prawie zawsze ową chasydzką, o pięknie dla mnie brzmiącej nazwie (nawet z czasów przed podróżą do Izraela) - "Wspomnienia z Jerozolimy". Pewnego dnia postanowiłam mieszankę zakupić (herbaciarnia to zarazem sklep), by móc nią delektować się także w domu. Podeszłam do lady, poprosiłam o herbatę nadmieniając, jaka to ona pyszna i jak chętnie będę pijać ją na co dzień. Dżinn uśmiechnął się, dyskretnie rozejrzał po sali, a potem nachylił do mojego ucha i osłaniając nieco usta dłonią wyszeptał: "Po co kupować mieszankę... Wystarczy dobra czarna herbata, a do tego zwykły mielony cynamon. I gotowe!".

Jakże mu jestem wdzięczna, ja - która sama na to nie wpadłam!

Najwyższy czas na przepis :) Jako bazy używam dobrej, czarnej, sypanej herbaty, najchętniej Assam. Do jednorazowej torebki-zaparzacza, zwanego czasami filtrem (można kupić zestawy po 100 sztuk, w bodajże trzech rozmiarach) wsypuję 3 łyżeczki na czajniczek o pojemności 1 litra. Parzę 3-4 minuty, wyrzucam. Do drugiej torebki wsypuję mielony cynamon - 5-6 łyżeczek, ale pewnie miara "ile kto lubi" byłaby tu właściwsza, parzę kolejne 9-10 minut, wyrzucam.

I gotowe!

Lubię mieć zapas gorącej herbaty na cały wieczór, dlatego używam czajniczka z podgrzewaczem na zwykłego tea lighta. O cynamonie powiem tak: próbowałam różnych, droższych i tańszych. Nie zauważyłam różnicy w smaku. Za każdym razem herbata była równie dobra.



Jak głosi opis herbaty w karcie: "Typowy aromat cynamonu w połączeniu z mocną czarną herbatą tworzy napój wprawiający w stan lekkiej euforii." Mnie w euforię wprawia Wasza obecność i ciepły doping. Dziękuję!