Bez zdjęcia

“Pożydził, czyli nie dał szmalu” - powiedziała w telewizji śniadaniowej Bożena Dykiel. Nie, nie rozpętało się medialne piekło, ale słowa j.w. nie pozostały także nie zauważone.

Paweł Jędrzejewski, Forum Żydów Polskich: “Taka wypowiedź Bożeny Dykiel w popularnym programie telewizyjnym, to nie jest żaden koniec świata: nie jest to eksplozja żadnego antysemityzmu, nie jest to marsz bojówek nazistowskich - nic z tych rzeczy. Bez histerii! Ale jednocześnie nie można udawać (...) że absolutnie wszystko jest w porządku. Obojętność prowadzi donikąd. Jest przyzwoleniem.” /źródło/

Zaś facebookowicze, jak to facebookowicze wystosowali apel o wzbogacenie języka polskiego czasownikiem “dykielić”. Oto definicja tego słowa: “Używać publicznie rasistowsko nacechowanych słów bez krzty refleksji i w stanie niezmąconego samozadowolenia.”

Mnie przypomina się natychmiast określenie “antysemityzm wyssany z mlekiem matki”, które oburza tak wielu Polaków. Czy słusznie? Wszak “wyssany z mlekiem matki” zakłada brak intencjonalności, a zatem - poniekąd - tłumaczy i usprawiedliwia. Dodatkowo wskazuje na źródło nieuświadomionych uprzedzeń, bowiem w największym stopniu jesteśmy tym, co wynosimy z rodzinnego domu, najbliższego otoczenia.  

Wczorajszy wieczór spędziłam niezwykle miło w towarzystwie kolegi K i jego żony. Dobre wino, kolacja, serdeczna rozmowa i propozycja rewizyty. Już przy drzwiach K zażartował ze swojego przywiązania do rabatów, ze śmiechem przytaczając słowa kolegi: “Masz tak, odkąd wróciłeś z Izraela.”

“Nie jest to eksplozja żadnego antysemityzmu, nie jest to marsz bojówek nazistowskich - nic z tych rzeczy. Bez histerii! Ale jednocześnie nie można udawać (...) że absolutnie wszystko jest w porządku. Obojętność prowadzi donikąd. Jest przyzwoleniem.” /P.Jędrzejewski, źródło j.w./

Tak, jak lubiłam kolegę K, tak nadal go lubię; jak go zapraszałam, tak nadal zapraszać będę i radośnie przyjmę każdą propozycję spotkania z Jego strony. Od dziś mam jednak w zanadrzu neologizm, którego w sytuacji podobnej do opisanej powyżej użyję w formie prośby: “Nie dykieluj, kolego, nie dykieluj.”

Albo wiecie co? Wyślę mu link do tego posta.