Gorzkie dziedzictwo

Nie widziałam tego filmu w całości. Poprzez oficjalną stronę dotarłam do jego trzech fragmentów, a na youtube znalazłam kolejny. Mam na myśli poruszający dokument 'Inheritance' ("Dziedzictwo"), pokazujący trudne spotkanie córki zbrodniarza wojennego z jego ofiarą.

Monika Goeth (obecnie Hertwig) w wieku trzynastu lat odkryła prawdę o swoim ojcu - komendancie obozu "Płaszów", wyjątkowo bestialskim i zwyrodniałym mordercy. Monika urodziła się w 1945 roku jako nieślubne dziecko Amona Goetha i jego kochanki Ruth Irene Kalder. Nigdy nie poznała ojca, skazanego po zakończeniu wojny na karę śmierci.

Helen Jonas przeżyła "Płaszów". Amona Goetha widywała codziennie, mieszkając i pracując w jego willi jako służąca.

"Powrót do willi" - najbardziej poruszający fragment filmu.

Monika była już wcześniej w Płaszowie, ale nigdy w willi ojca, choć wiedziała, że wciąż tam jest. Helen od razu rozpoznaje dom. Z wrażenia wypowiada kilka słów po polsku. Jeszcze w samochodzie wskazuje córce okno swojego pokoju w piwnicy. Potwierdza, że drzwi wejściowe zachowały dawny kolor. Każde pomieszczenie w tym domu niesie smutne wspomnienia, ale chce im stawić czoła. Helen, jej córka i Monika wchodzą do dawnej kuchni. Helen wspomina, że był w niej duży stół. Za kuchnią mieścił się jej pokój. Stała przy oknie i obserwowała maszerujących do pracy więźniów. W drodze do zakładów Madritscha* przechodzili obok willi. Helen słyszała kroki Goetha nad głową i bała się ich. O szóstej rano wychodził z domu i strzelał. Miał zwierzęcą potrzebę zabijania. Na klatce schodowej Helen pokazuje, jak przeskakiwała po kilka stopni naraz, żeby jak najszybciej znaleźć się na piętrze. Nie potrafi zliczyć, ile razy Goeth zrzucił ją z tych schodów. W salonie wskazuje miejsce, gdzie stał duży stół, przy którym bawili się oficjele SS, napomyka, że na podwórku komendant obozu tresował psy. Miał dwa duże psy: czarno-białego nakrapianego Ralfa i beżowo-brązowego Rolfa. Ralf był ulubieńcem Goetha, szkolonym do rozrywania ludzi. Helen była świadkiem tych przerażających scen. Kolejne pomieszczenie to dawna sypialnia Amona i Ruth. W obszernym pokoju stało okrągłe łóżko, na którym kochanka Goetha często leżała z maseczką na twarzy. W opinii Helen dom obfitował w mięso, świeże owoce, wino, alkohole. Monika z niejaką dumą stwierdza, że jej matce niczego nie brakowało, że Amon wszystko był jej w stanie zapewnić. Broni matkę, powtarzając jej słowa, że niczego nie widziała, że po prostu była w domu. Obóz leżał w dole, niewidoczny. Wyprowadzona z równowagi Helen stwierdza stanowczo, że matka Moniki wszystko doskonale widziała i słyszała strzały. Z przerażeniem pyta Monikę, czy zdaje sobie sprawę z tego, ile tysięcy ludzi tu zginęło?!

*Julius Madritsch - przemysłowiec z Wiednia, jeden z tzw. dobrych Niemców, który wprawdzie nie ratował (jak Schindler) zatrudnionych u siebie Żydów, ale traktował ich po ludzku, dożywiał i w miarę swoich możliwości chronił. Odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Zwiastun filmu
"Komendant obozu "Płaszów"
"Śmierć Ruth"
"Monika Hertwig o swoim ojcu"