Co by było, gdyby...

Chyba każdemu z nas zdarza się rozmyślać w tym stylu, co innego podstawiając w miejsce kropek. Moje kropki to: "gdybym nie musiała pracować". Oczywiście przy założeniu, że mam z czego żyć i to na dobrym, godnym poziomie.

Ech, czego ja bym wtedy nie robiła! Przede wszystkim podróżowałabym po całej Polsce (na dobry początek), łowiąc każdy, najdrobniejszy żydowski ślad. Nic nie stałoby na przeszkodzie spontaniczności owych wypraw, bez liczenia dni urlopu, organizowania zastępstw itd. Dziś dowiaduję się, że "gdzieś" dzieje się "coś", co mnie interesuje i jutro już "tam" jestem. Pierwszy z brzegu przykład to rozpoczynający się 28/08 Festiwal Kultury Żydowskiej "Warszawa Singera". Czytam sobie program i wzdycham. Na to bym poszła i na tamto, np. spotkanie z córką Ireny Sendlerowej, wystawę fotogramów "Cukunft", do DKF na "Niedokończony film", otwarcie restauracji "Próżna-Hoiz" i do Żydowskiego Teatru. Jeśli czytają mnie warszawiacy, niech wiedzą, że tego jednego teatru bardzo im zazdroszczę.

A co powiecie na wykład "Mame, tate, bobe i zejde, czyli miszpoche - rodzinny portret nieujarzmiony"?:) Czy Bobe Majse mogłoby na takim wykładzie nie być? Nie będzie. Pozostaje doczytać do końca program, co samo w sobie sprawia mi dużą przyjemność i wypisać tytuły książek, których wydanie przeoczyłam, a potem cieszyć się wolnym od pracy... weekendem.

Zdjęcie pochodzi ze strony Fundacji "Shalom" - organizatora festiwalu.